اصولگرایی بی در و پیکرتر است یا اصلاح طلبی
روزگاری دعوای اصلی ما با اصلاحطلبان داخل نظام این بود که چرا اصلاحات قاعده و قانون و حد و مرز مشخصی ندارد و حلقه اش آنقدر گسترده است که همه جور آدمی حتی با سابقه دشمنی خدا و پیامبر در آن جای میگیرد. مدعیان اصلاحات هم جواب درستی نداشتند که بدهند و قطعا" هنوز هم نمی توانند جواب بدهند.
اما امروز این مشکل برای اصولگرایان نیز ایجاد شده است. یعنی آنقدر افراد متضادی در این جبهه مشاهده می شود که با هیچ توجیهی نمی توان حضور این افراد را در کنار یکدیگر پذیرفت. از اصولگرایان سنتی گرفته تا اصولگرایان اصلاحطلب و اصولگرایان ناب و اصولگرایان پیشرو(همان جریان انحرافی) و اصولگرایان ... . تنها وجه مشترکی که می توان بین این افراد و گروهها یافت این است که هیچکدام از آنها جزو احزاب اصلاح طلب نبوده اند. بدیهی است که این شاخصه نمی تواند موجب خلوص یک جریان باشد.
نکاتی که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی هایشان در مورد اصولگرایی داشته اند مبین این نکته است که ایشان بر جلوگیری از لجن مالی این واژه مقدس اهتمام جدی دارند. به عنوان یک نمونه ایشان فرموده اند: "اصولگرایى به حرف نیست؛ اصولگرایى در مقابل نحلههاى سیاسى رایج کشور هم نیست. این غلط است که ما کشور یا فعالان سیاسى را به اصولگرا و اصلاحطلب تقسیم کنیم: اصولگرا و فلان؛ نه. اصولگرایى متعلق به همهى کسانى است که به مبانى انقلاب معتقد و پایبندند و آنها را دوست مىدارند؛ حالا اسمشان هر چه باشد."
متاسفانه علیرغم نظرات رهبری این واژه لجن مال شد همانگونه که واژه مقدس اصلاحطلبی نیز لجن مال شده بود. "اصلاح طلب" می توانست صفتی باشد برای حضرت حسین بن علی(ع)؛ ولی امروزه به کار بردن این صفت برای حضرتش توهین به ایشان است. چرا که اصلاحطلبی لقب بسیاری از دشمنان امام حسین(ع) است که چه الان و چه در روزنامه های دوران اصلاحات علیه قیام مقدس حضرت مطلب می نوشتند و سخنرانی می کردند.
جلوگیری از لجن مالی واژه ها تنها یک راه دارد و آن این است که در ابتدای به کارگیری واژه، تعریف مشخص و دقیقی همراه با جزئیات برای آن واژه انجام شود و این تعریف در جایی ثبت شود به طوریکه همگان با شنیدن این واژه به یاد آن تعریف بیافتند.
