این افشاگریها درد زایمان احزاب مدرن است....

عدالتخواهان نباید شادمان باشند که روزگار رسوایی رانتی ها و سفره نشینان چپ و راست فرا رسیده و هیچ غارتگر بیت المالی را دیگر از گزند این پرده افتادگی امانی نیست!
هرچند من هم عمیقا علاقه مندم که ای کاش اینچنین بود و تشت رسوایی ویژه خواران را واژگون شده می دید،
اما این اظهارات اقای چمران رییس شورای شهر تهران در جلسه سه روز قبل شورا "اگر علیه هم حرف بزنیم همه با هم ضرر خواهیم کرد"مرا به فکر فرو برد،

---

که این ناارامی ها و به هم پریدن های اینور و انور از سر فاش نمودن اسرارها ، جنگ های پیشینی است برای صلح های قانونی پسینی !
قانون هم اینچنین است : که راست از اخور خویش بخورد و بخورد اما سر بر نیاورد و از اخور چپ سرک نکشد ، چپ هم از اخور خویش بخورد و بیاشامد اما جفتک نزند (بخوانید افشا نکند)

---

به گمانم دیری نمی پاید که جناحین به این جمع بندی میرسند، رو کردن فساد از همدیگر هزینه ای‌ بس گزاف دارد، و باید این رقم را از بازی های سیاسی خود حذف کنند و منطقه ممنوعه و خط قرمز بازی تعیین کنند...
آنگاه زمانی است که احزاب با قاعده بازی خواهند کرد، میدانند که باید قانونی بخورند،با قاعده اختلاس کنند و در چهارچوب مشخص شده از رانت بهره برند،کسی هم برای خوشایند ملت فساد دیگری را جار نزند و به دیگری که سهم بیشتری از سفره می برد اعتراض نکند .‌..‌.

فضای سیاسی امروز کشور ماقبل این واقعه شوم قرار دارد، و این به هم پریدن ها ، دردهای قبل از وضع حمل احزاب مدرن است که در حال شکل گیری اند،
احزابی که دیگر برای اهداف سیاسی هم حق ندارند افشاگری های اینچنینی بکنند؛
لذا این وقایع را نه تنها به نفع ملت نمیدانم ، بلکه زنگ خطری میپندارم که هشدار روزی را می دهد که دیگر قواعد بازی را چپ و راست یاد بگیرند و ارمان مبارزه با فساد در جمهوری اسلامی به صورت کامل بمیرد و از فضای سیاسی حتی به صورت تصنعی اش هم رخت بربندد...
مگر اینکه تا دیر نشده جریان سوم مردمی که به هیچ وجه قاعده بازی احزاب را نیاموزد و نپذیرد قد علم کند
نمیدانم،

شاید سال ۹۶ اخرین فرصت برای بقای اسلامیت و جمهوریت جمهوری اسلامی باشد....

پوپولیسم طلائی

من به نوع ویژه ای از پوپولیسم ایمان آورده ام : پوپولیسم برای فریفتن مردمان درس خوانده ، دانشگاه رفته و دانش آموخته . تهیه ، فرآوری و قابلیت تاثیر گذاری این نوع پوپولیسم ، البته هزینه بیشتری می برد و مهارت های زیادی را نیز می طلبد .

در پوپولیسم رایج و سنتی ، کافی است بلد بود از نا آگاهی مردم برای فریب دادن آن ها و وادار کردنشان به پیروی بی و چون و چرا از آن چه می خواهیم ، بهره گرفت.ابزار لازم برای کار آمد کردن این نوع پوپولیسم کهن بسیار فراوان ، ارزان و کم هزینه است : توسل به تابوها و توتم ها ، به نمایش گذاشتن نمادهائی که در باور توده مقدسند ، توسل به متون مجعول کهن ، روایات ساختگی ، نقل قول ها و ....

اما در پوپو لیسم طلائی ، برای آن که بتوان توده درس خوانده و با دانش را فریفت و دنباله روی خود کرد ، به ابزارها و امکانات بسیار نیاز است . باید هنر جعل در دانش ها را داشت و توانست قوانین و قواعد اقتصاد ، سیاست ، جامعه شناسی ، حقوق و .... را هنرمندانه وارونه و برای دانش آموختگان باور پذیر کرد؛ اما کار به همین جا پایان نمی یابد .....باید رسانه ها را دربست در کنترل داشت و نگذاشت جز همان جعلیات در علوم ، نوشته یا سخن دیگری در دسترس گروه نخبه و دانش آموخته قرار گیرد .

جنس پوپولیسم سنتی از مفرع است ، اما جنس پوپولیسم جدید از طلا .

به پیرامون خود بنگرید ... باور دارم شما هم پوپولیسم طلائی را خواهید دید و کارکردش را کشف خواهید کرد .

دلنگاری بارانی

هرگاه در دایره ی بی نهایتِ دلتنگی های عالم، بی تو کم می آوریم ...
دست بر قلمِ تشنه ی حروف و کلماتی، می بریم که "تو" را ترجمانی دیگر باشد...
پناه می بریم به صاحبِ آسمانِ دل هایی که از آنها، جنون می بارد...
و اینک که در آستانه ی هزار و صد و چندمین سال، اصلا چه فرقی می کند...
یکسال دیگر به انتظار تو افزوده شد، و به اندوه بی پایان ما بیش از یک قرن....
صفحه ی غربت دل هامان، لبریز از حروف مقطعه ی حضورِ توست ...
و اشک، مهمان چشمان
و گونه های عطش آلودمان؛ سرخ از حُرم نفسگیرِ این همه نبودنت...
و کویر جان های خسته، خیس از عباراتی که تو در آن نمی گنجی...
حالا می نویسمت؛ ای همه را، امید "تو"
چشمانمان را دوخته ایم به تقویمی که بی تو،
حیران و سرگردان روزهایش میگذرد و سطر به سطرش،
در دل خاموشی های این دوران ، پریشانیِ احوالمان را ثبت می کند...
و در دل تاریکی های وحشت زای زمین و زمان،
هر شبانه روزمان، بی تو تلخ،می گذرد...
ای غزلِ ناب تمامِ شب گریه های بشر،
و ای فروغِ جاودانه ی واژه ها،
انتظار تو قطعه ی بی کلامِ این روزگار شده و همچون قصیده ای بی پایان،
در دلِ هر مصرع، دیوان عاشقی را بیت به بیت ختم می کند به هجران!
سالهاست در مثنوی بلندِ تاریکی های عالم،
دلخوشیم به طلوع خورشید روی تو،
آنگاه که از پس ابرِ غفلتِ چشمانمان،
سر بر می کشی و دل می بری از عالمیان...

اللهم صل على فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها والسر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک...

نمی‌توانیم ساده‌انگاری کنیم و بگوییم این افرادی که در صف داعش می‌جنگند به خاطر پول است/ واقعا معتقدند قرار است با پیامبر(ص) سر یک سفره بنشینند

نمی‌تواند ساده‌انگاری کند و بگوید این افرادی که در کشورهای مختلف در صف داعش و القاعده می‌جنگند به خاطر پول است. نخیر، مسئله‌ی پول نیست. چرا خودمان را مسخره کنیم؟ مسئله‌ی پول نیست. بسیاری از این‌ها در حالی می‌جنگند که توقع کم‌ترین بهره‌ای از خاشاک این دنیای فانی ندارند.

دبیر کل حزب الله لبنان در سومین شب مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان در شهر بیروت سخنرانی کرد. وی در این سخنرانی به تبیین جریان تکفیری و علت ها و راه حل مبارزه با آن پرداخته است. متن سخنرانی ایشان در ادامه می آید:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم.

بسم الله الرحمن الرحیم.

والحمد لله رب العالمین والصلات و السلام علی سیدنا و نبینا خاتم النبیین ابی القاسم محمد بن عبدالله و علی آله الطیبین الطاهرین و صحبه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین.

السلام علیک یا سیدی و مولای یا اباعبدالله الحسین یا بن رسول الله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

دانشمندان، برادران و خواهران، سلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.

سال‌های گذشته در شب‌ها و مناسبت‌های مختلف بنده و برادرانم درباره‌ی انقلاب و جنبش امام حسین(ع) و مسائل آن برهه سخنرانی می‌کردیم. از جمله این که: حسین(ع) با مشاهده‌ی وقایع، اطلاعات، نیت‌ها، انگیزه‌ها و حوادث آن دوره مخصوصا حاکمیت یافتن یزید بن معاویه تشخیص داد که اسلام و امت اسلامی با چالش‌ها، تهدیدات و خطراتی وجودی مواجه هستند:

اسید پاشی ها آغاز آتش یک فتنه است و روحانی هیزم کش این آتش

 اتفاقات این روز ها شباهت زیادی با ایام فتنه دارد . روند فتنه همان روند سابق است ولی وسعت آن به مراتب کمتر از آن روز ها است ، چرا که در حال حاضر قدرت در دست خودشان است .

این فتنه برای منزوی کردن مذهبیون است .

چند ساعتی از وقوع اسید پاشی ها در اصفهان نگذشته بود که روحانی بی درنگ این کار را به آمرین به معروف نسبت داد و از آنها خواست که در مواجهه با مردم از خشونت استفاده نکنند .

روحانی مذهبیون را متهم کرده بود در حالی که هنوز اسید پاشان باز داشت نشده اند و حتی هویت آنها هم مشخص نشده بود ، چگونه روحانی مذهبیون را متهم کرد و فردا روز اسید پاشی در روزنامه ایران که زیر نظر نهاد ریاست جمهوری است سخنان روحانی منتشر شده بود و در مقاله ای در این باب عملا مذهبیون مجرم شناخته شده بودند و دیگر کار از اتهام هم گذر کرده بود .

روزنامه ایران هیچ اشاره به فرمایشات امام خامنه ای در جمع نخبگان نکرده بود و روزنامه های زنجیره ای نیز همین روند را در پی گرفته بودند و عامل اسید پاشی در اصفهان را مذهبیون معرفی کردند .

تعدادی از مقامات دولت روحانی از تجمع مردم در اعتراض به اسید پاشی ها دفاع کردند و روحانی نیز سکوت اختیار کرده بود و به هیچ وجه سخنان قبلی خود را تکذیب نکرد .

سابقه اسید پاشی به اوایل انقلاب باز می گردد ، منافقان به زنانی که محجبه بودن اسید می پاشیدن بدون اینکه آن زن را بشناسند .

روحانی ...

جوابیه آقای روحانی / عده‌ای شعار سیاسی می‌دهند اما بزدل سیاسی‌ هستند

جناب آقای دکتر حسن روحانی، بیانات اخیر شما در همایش سفرای ایران در خارج از کشور ما را بر آن داشت تا این مطالب را صرفا جهت اطلاع با سواد ها و مجمع عقلا بنویسیم.

شما بیان داشتید که: «اگر دچار محاسبه غلط شویم به پیروزی نمی رسیم.» اول از همه شما بفرمایید ملاک و معیار شما از محاسبه درست چیست؟ چرا که در بسیاری مواقغ محاسبه شما با ولایت فقیه چه در زمان حضرت امام و پس از آن در تقابل بوده است. در زمان حضرت امام شما در مجلس با جمعی از دوستان و همفکرانتان تحت عنوان مجمع عقلا با برپایی جلسات محرمانه به فکر اتمام جنگ و صلح بودید که حضرت امام به محض اطلاع آن را طرد و منحل نمود و شدیدا در برابر آن موضع گرفت هرچند باز هم آن جلسات علی رغم اطلاع از نارضایتی امام برگزار می گردید!

در زمان آقای خاتمی هم که شما مسئول تیم مذاکرات بودید و نتایج آن مذاکرات را جزء افتخارات خود می دانید همچنان! ولی مقام معظم رهبری از آن به عنوان عقب نشینی تعبیر کردند. و اکنون هم با اینکه مقام معظم رهبری بارها اعلام داشتند که ما به آمریکا اعتمادی نداریم و به مذاکرات خوشبین نیستیم ولی شما و دوستانتان همچنان پس از گذشت زمان چندین ماه از مذاکرات و عدم رسیدن به آنچه که شما آن را پیروزی بزرگ و ترک برداشتن دیوار تحریم ها تعبیر کردید، همچنان امیدوارانه تمام تکیه خود را به مذاکره کرده اید. و با اینکه رهبری بارها فرمودند باید مشکلات را از درون حل کرد و نه از بیرون و مذاکره ولی شما همچنان با همان محاسبه عقلایی خودتان به پیش می روید.

اما در این باره که فرمودید: «عده ای شعار سیاسی می دهند اما بزدل سیاسی هستند هر وقت مذاکره می شود می گویند می لرزیم به جهنم، به جای گرم برید که نلرزید، خدا شما را ترسو و لرزان آفریده است.» باید بگویم که: اولا اگر ما می لرزیم، این لرزش و ترس ما نه از مذاکره است بلکه از سابقه درخشان مذاکره کنندگان و حقوق دانان ماست! و ما از عذاب و غضب الهی می ترسیم که خداوند در آیه ۱۱۳ سوره هود می فرماید: « و به کسانى که ستم کرده‏اند متمایل مشوید که آتش [دوزخ] به شما مى‏رسد و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود و سرانجام یارى نخواهید شد». بله ما می ترسیم که نصرت و یاری خداوند را که تنها یاری کننده ماست، از دست بدهیم بخاطر برخی از محاسبات!

ثانیا شما گفتید که خدا شما را ترسو و لرزان آفریده است!! جناب آقای دکتر حسن روحانی آیا شما قرآن را نمی خوانید؟ یا اینکه قرآن را سلیقه ای می خوانید؟ و ندیده اید که قرآن کسانی را ترسو خطاب می کند که به دشمن و کفار و مستکبرین متمایل می شوند برای اینکه یک بار از جانب آنها زیانی نبینند. حال که شما پای خدا را به وسط کشیده اید ما با چند آیه از قرآن جوابتان را می دهیم شاید که در محاسبات شما تأثیری گذارد:

الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ العِزَّةَ لِلّهِ جَمِیعًا  (۱۳۹ نساء)

آنان که کافران را به جای مؤمنان سرپرست و دوست خود می گیرند آیا عزت را نزد آنان می جویند؟ همانا عزت تماما از آن خداست.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (۵۱ مائده) فَتَرَى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یُسَارِعُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشَى أَن تُصِیبَنَا دَآئِرَةٌ فَعَسَى اللّهُ أَن یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَیُصْبِحُواْ عَلَى مَا أَسَرُّواْ فِی أَنْفُسِهِمْ نَادِمِینَ (۵۲ مائده)

رمضان، به وقت بندگی

چند روزی‌است که پیک خداوندگار دق الباب وجود کرده و ما را فراخوانده‌است به میهمانی بزرگ رمضان. لازم نیست جای دوری بروی، این میزبان عزیز خودش بر تو وارد می‌شود، سفره‌های رنگین از برکت و رحمتش را در وجودت می‌گسترد و نفس نفس‌هایت را معطر به ثنا و ثواب می‌سازد.

امسال با خود عهد کرده‌ام به پاس آمدنش قربانی کنم. آری، دشنه‌ای از اراده تیز کرده‌ام تا به آن هر‌آنچه که بوی نفسانیت و غیر می‌دهد، در وجود خویش سر ببرم.امسال را به تمامیت اجزا و جوارحم قول داده‌ام که لحظه لحظه‌های رمضان را انسان زیست کنم.
که مملکت وجود ما را تنها، سکونت انوار الهی سزاست.سربند جهادت را ببند که رمضان رزم‌گاه آمادگی برای جهاد اکبر است در طول سال...

روز دانشجو

کل سال تحصیلی یک طرف؛ روز دانشجو یک طرف.
این که خیلی هایمان هنوز نمیدانیم دقیقا چرا 18 آذر روز دانشجو شد؛ بماند.
این که خیلی هایمان با این همه سابقه، هنوز دانشجوی واقعی نیستیم؛ بماند.
اینکه خیلی هایمان اصلا تعریف درستی از دانشجو نمی دانیم هم بماند...
این همه بماندها، بماند!
امروز به فکر نوشتن مطلبی هستم که پیوندی زیبا را بیان خواهد کرد. نه توضیح تاریخی و نه نصیحت...
پس همراه شوید با ما.
یکی از اساتید مهدویت،فرمودند: امام زمان علیه السلام آمدنی نیست! آوردنی است!

او هم از من انتظار دارد!!

همیشه نشسته ایم و پشت سر هم برایش «باید» بافته ایم. لیست بلند بالایی از «باید»ها ساخته ایم تا او بیاید و همه شان را به تنهایی بر دوش بکشد و تمام درد های جامعة بشری را به تنهایی مداوا کند و تمام انتظارات ما را برآورد.

هر وقت از دنیا خسته می شویم، هر وقت مشکلی آزارمان می دهد، فارغ از این که چقدر بزرگ یا به کجا مربوط باشد، آهی می کشیم و می گوییم: «آقا می آید و همه مشکلات را حل می کند.»، «آقا که آمد باید فلان شخص را فلان کند»، «آقا که آمد باید این کار را این طور درست کند» و هزاران جور جملة جورواجور دیگر.

هر چه فکر می کنم یادم نمی آید جایی به خودم گفته باشم «آقا از من چه انتظاری دارد؟»

خوب که فکر می کنم، می بینیم ما شده ایم درست لنگة بنی اسرائیلی هایی که به موسایشان گفتند: «ما همین جا نشسته ایم؛ تو با خدآیت برو و دشمنان را از ارض موعود بیرون کن؛ بعد ما می اییم و با آرامش در آن سرزمین زندگی می کنیم.»

انگار ما هم می خواهیم موسایمان را که می آید تا نجات مان دهد و از چنگال فرعون ها برهاند؛ تک و تنها، با خدایش به جنگ ها و سختی ها بفرستیم و منتظرش بمانیم تا با پیروزی برگردد و یک جهان پر از صلح و آرامش را دو دستی تقدیم مان کند.

آیا زمان آن نرسیده است که از خود بپرسیم

«او از من چه انتظاری دارد؟»

شاید اگر او را بشناسم، انتظاراتش هم برایم شناختنی شوند:

کویر بی انتها به نام اینترنتــ

"برای خالی نماندن عریضه"

 در هر جامعه ای البته فاصله قشر فرهیخته و عوام زیاد است. ولی گاهی جوامعی وجود دارد که نه تنها تلاشی برای پر کردن این فاصله نمی شود، ونه تنها تلاش نمی شود که جایگاه عوام را در فرهنگ و بینش بالا آورد ، بلکه برعکس، تعریف فرهیخته را عوض می کنند.  به شکل سیستماتیک عوامان را در جای متخصصان می نشانند و اساسا فاصله را نه اینکه کم کنند ، که محو می کنند. این هم البته هنری است! گاهی ساختار جامعه به شکلی است که "جهل" به شکل سیستماتیک و منظم دست به دست می شود. "جهل سیستماتیک "، "جهلی"  که ارزش وار تولید، توزیع و تکریم می شود،  به سنگ بنای حیات افراد بدل شده و مصیبت این جاست که این گونه جهل،  نه با دانستن که تنها با "تجربه کردن و روبرو شدن"، برطرف می شود. و این از جمله بزرگترین تراژدی های حیات انسانی است.

 

  علی رغم این تراژدی،  هنوز هم "دانستن" ، مسیری برای تجربه کردن است و در روزگار ما اینترنت گریزگاهی است که می توان سری کشید به حرفها و دانسته هایی عمیق تر . و البته لذت روبرو شدن با موجهای اقیانوسی به نام یوتیوپ را، کویرزدگان اینترنت ایرانی، زمانی که با اینترنت آزاد روبرو می شوند بیشتر درک می کنند . فقط کافی است اراده ای کنی و جستجو کنی ،"فلسفه هنر، جهان های موازی، فلسفه ذهن، آگاهی، روانشناسی اجتماعی، ، تاریخ آلمان، جنگ سرد، ... و همین طور انتخاب  است که به  صفحه لب تاپ  می بارد. می توان انتخاب کرد، عمیق تر، مستند تر، منظم تر و آگاهی بخش تر.

در روایتی، با سندی تا حدودی کج و معوج ، آمده است:

"کویر اینترنت  دهن کجی به " کرامت انسانی" است؛  کرامت "انتخاب". 
(  کویر اینترنت در این روایت، به سکون راء، به معنای اینترنتی است  که از آن جز کویری به جای نمانده، چیزی در مایه های فرهنگ کویری)