پوپولیسم طلائی

من به نوع ویژه ای از پوپولیسم ایمان آورده ام : پوپولیسم برای فریفتن مردمان درس خوانده ، دانشگاه رفته و دانش آموخته . تهیه ، فرآوری و قابلیت تاثیر گذاری این نوع پوپولیسم ، البته هزینه بیشتری می برد و مهارت های زیادی را نیز می طلبد .

در پوپولیسم رایج و سنتی ، کافی است بلد بود از نا آگاهی مردم برای فریب دادن آن ها و وادار کردنشان به پیروی بی و چون و چرا از آن چه می خواهیم ، بهره گرفت.ابزار لازم برای کار آمد کردن این نوع پوپولیسم کهن بسیار فراوان ، ارزان و کم هزینه است : توسل به تابوها و توتم ها ، به نمایش گذاشتن نمادهائی که در باور توده مقدسند ، توسل به متون مجعول کهن ، روایات ساختگی ، نقل قول ها و ....

اما در پوپو لیسم طلائی ، برای آن که بتوان توده درس خوانده و با دانش را فریفت و دنباله روی خود کرد ، به ابزارها و امکانات بسیار نیاز است . باید هنر جعل در دانش ها را داشت و توانست قوانین و قواعد اقتصاد ، سیاست ، جامعه شناسی ، حقوق و .... را هنرمندانه وارونه و برای دانش آموختگان باور پذیر کرد؛ اما کار به همین جا پایان نمی یابد .....باید رسانه ها را دربست در کنترل داشت و نگذاشت جز همان جعلیات در علوم ، نوشته یا سخن دیگری در دسترس گروه نخبه و دانش آموخته قرار گیرد .

جنس پوپولیسم سنتی از مفرع است ، اما جنس پوپولیسم جدید از طلا .

به پیرامون خود بنگرید ... باور دارم شما هم پوپولیسم طلائی را خواهید دید و کارکردش را کشف خواهید کرد .

کویر بی انتها به نام اینترنتــ

"برای خالی نماندن عریضه"

 در هر جامعه ای البته فاصله قشر فرهیخته و عوام زیاد است. ولی گاهی جوامعی وجود دارد که نه تنها تلاشی برای پر کردن این فاصله نمی شود، ونه تنها تلاش نمی شود که جایگاه عوام را در فرهنگ و بینش بالا آورد ، بلکه برعکس، تعریف فرهیخته را عوض می کنند.  به شکل سیستماتیک عوامان را در جای متخصصان می نشانند و اساسا فاصله را نه اینکه کم کنند ، که محو می کنند. این هم البته هنری است! گاهی ساختار جامعه به شکلی است که "جهل" به شکل سیستماتیک و منظم دست به دست می شود. "جهل سیستماتیک "، "جهلی"  که ارزش وار تولید، توزیع و تکریم می شود،  به سنگ بنای حیات افراد بدل شده و مصیبت این جاست که این گونه جهل،  نه با دانستن که تنها با "تجربه کردن و روبرو شدن"، برطرف می شود. و این از جمله بزرگترین تراژدی های حیات انسانی است.

 

  علی رغم این تراژدی،  هنوز هم "دانستن" ، مسیری برای تجربه کردن است و در روزگار ما اینترنت گریزگاهی است که می توان سری کشید به حرفها و دانسته هایی عمیق تر . و البته لذت روبرو شدن با موجهای اقیانوسی به نام یوتیوپ را، کویرزدگان اینترنت ایرانی، زمانی که با اینترنت آزاد روبرو می شوند بیشتر درک می کنند . فقط کافی است اراده ای کنی و جستجو کنی ،"فلسفه هنر، جهان های موازی، فلسفه ذهن، آگاهی، روانشناسی اجتماعی، ، تاریخ آلمان، جنگ سرد، ... و همین طور انتخاب  است که به  صفحه لب تاپ  می بارد. می توان انتخاب کرد، عمیق تر، مستند تر، منظم تر و آگاهی بخش تر.

در روایتی، با سندی تا حدودی کج و معوج ، آمده است:

"کویر اینترنت  دهن کجی به " کرامت انسانی" است؛  کرامت "انتخاب". 
(  کویر اینترنت در این روایت، به سکون راء، به معنای اینترنتی است  که از آن جز کویری به جای نمانده، چیزی در مایه های فرهنگ کویری)

دخترکان گل فروش هنوز

سالها بود که اقتصاد ایران از بیماری توزیع ناعادلانه ثروت رنج می برد . یارانه ها منبع اسراف کاری و رانت خواری گروهی خاص می شد و میلیونها نفر زیر خط فقر لبخند می زدند .

 

مقاله نویسان دوم خردادی از رنج  دخترک روستایی گل فروش سر چهار راه می نوشتند و جمعیت های حمایتی مختلف برای انواع آسیب های اجتماعی تشکیل می شدند .....خیران آستین همت بالا می زدند تا زخم کهنه بی عدالتی را درمان کنند اما هیچ دولتی به فکر درمان ریشه های توزیع ناعادلانه ثروت نبود ! زیرا خودشان همین وضع را درست کرده بودند ! پس به جای درمان مشغول تمجید و ستایش عوامل خود بودند !!!!

تا آنکه مردم کسی را انتخاب کردند که دردها را می دانست ! برای اولین بار در دولت نهم این رنج ها دیده شد . تعارف ها برداشته شد. و برای علاج دردها چاره ای اندیشیده شد .
چهارسال تلاش  شبانه روزی برای درمان ریشه ای مشکلات اقتصادی ایران با تمام فراز و نشیب های کمر شکن آن ، بالاخره پارسال در لایحه بودجه تقدیم مجلس شد !